Το μνημείο ανεγέρθηκε τιμητικά σε περίοπτη θέση, σε επαφή με το νότιο τείχος, τον 1ο αιώνα μ.Χ. και παρέμεινε σε χρήση έως και τον 2ο αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για έναν δωρικό ναό, με πρόναο και σηκό, που εδράζεται πάνω σε πόδιο (βάθρο), το οποίο εξέχει από το τείχος σαν προμαχώνας.

Έχει ταυτιστεί με ταφικό μνημείο επιφανών Μεσσήνιων, ενδεχομένως του Τιβερίου Κλαυδίου Σαιθίδα, ισοβίου αρχιερέα της αυτοκρατορικής λατρείας και ελλαδάρχη του Κοινού των Αχαιών, καθώς και μελών της οικογένειάς του. Η οικογένεια των Σαιθιδών υπήρξε η επιφανέστερη της Μεσσήνης, και μάλιστα ένα μέλος της κατόρθωσε να γίνει μέλος της ρωμαϊκής Συγκλήτου.