Η Νέα Μονή Βουλκάνου, το σημαντικότερο μοναστηριακό καθίδρυμα της Μεσσηνίας βρίσκεται σε ένα μικρό πλάτωμα στο ανατολικό τμήμα του όρους Εύα (Άγιος Βασίλειος), που εποπτεύει τη μεσσηνιακή πεδιάδα. Είναι άγνωστο πότε ακριβώς εγκαταλείφθηκε , λόγω του δυσπρόσιτου της κορυφής, το μοναστήρι της Θεοτόκου της Επανωκαστριτίσσης, ήδη όμως από τις αρχές του 18ου αιώνα κτίστηκε η Νέα Μονή Βουλκάνου, σε απόσταση μιας ώρας από το Παλαιό Καθολικό. Το καθολικό της νέας μονής κτίσθηκε το 1701, χρονολόγηση που τεκμηριώνεται βάσει πηγών και μορφολογικών και κατασκευαστικών κριτηρίων.

Είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο, με τρεις προεξέχουσες τρίπλευρες αψίδες στα ανατολικά. Οι τρούλος ανήκει στον τύπο των λεγόμενων «Αθηναϊκών», με οκτάπλευρο τύμπανο κατασκευασμένο από λαξευτούς πωρόλιθους και τοξωτό πώρινο γείσο. Στις ακμές των πλευρών του σχηματίζονται πώρινοι κιονίσκοι που επιστέφονται με κιονόκρανα, πάνω από τα οποία στερεώνονται μαρμάρινες υδρορροές. Στα δυτικά του σταυρικού πυρήνα προσκολλάται ισοπλατής τριμερής νάρθηκας σύγχρονος με τον κυρίως ναό και δυτικότερα νεότερο κιονοστήρικτο προστώο. Τα κελιά δεν χτίστηκαν όλα συγχρόνως, το παλαιότερο πάντως χρονολογείται από το 1712. Πολλά και αξιόλογα τα κειμήλια που φυλάσσονται στο σκευοφυλάκιο του μοναστηριού, ιερότερο των οποίων είναι η θεωρούμενη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας, χάρις στην οποία η νέα μονή είχε αναδειχθεί σε προσκύνημα από τον 19ο αιώνα.