Στη θέση Καμίνια κοντά στο σύγχρονο οικισμό Κρεμμύδια και σε απόσταση περίπου 2-2,5 χλμ βορειοανατολικά των θολωτών τάφων της Κουκουνάρας, ερευνήθηκε από τον Γεώργιο Κορρέ τεχνητός τύμβος με πέντε μικρούς θολωτούς τάφους και τέσσερις ταφικούς πίθους. Πρόκειται για ένα σύνθετο μνημείο αντιπροσωπευτικό των ταφικών πρακτικών κατά την περίοδο διαμόρφωσης του μυκηναϊκού πολιτισμού στη Μεσσηνία. Η χρήση των τάφων ξεκινά κατά την περίοδο της μετάβασης από τη Μεσοελλαδική προς την πρώιμη Μυκηναϊκή εποχή, (17ος/16ος αιώνας π.Χ.) και διαρκεί μέχρι και τον 13ο αιώνα π.Χ.

Οι νεκροί συνοδεύονταν από ποικίλα κτερίσματα μεταξύ των οποίων: χάλκινη φιάλη, χάλκινες τριχολαβίδες, χάλκινα όπλα και εργαλεία, σφονδύλια από πηλό και στεατίτη, λίθινες αιχμές βελών, μολύβδινοι ήλοι. Οι τάφοι ήταν κυρίως οικογενειακοί και συνδέονται είτε με κάποιον μικρό τοπικό οικισμό είτε με το οικιστικό κέντρο της Κουκουνάρας στα νοτιοανατολικά. Όπως και σε άλλους μυκηναϊκούς θολωτούς και θαλαμωτούς τάφους της Μεσσηνίας, στους τάφους των Καμινίων εντοπίστηκαν ίχνη τελετών προγονολατρείας κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους.