Η θέση Ρούτση βρίσκεται σε μία ράχη 4 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά του Ανακτόρου του Νέστορος και 1,5 περίπου χλμ. βορειοανατολικά του σύγχρονου οικισμού “Μυρσινοχώρι”. Ανασκαφικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο τη δεκαετία του 1950 και από τον Γεώργιο Κορρέ το 1989, έφεραν στο φως ταφικούς τύμβους της Μεσοελλαδικής εποχής καθώς και δύο θολωτούς τάφους της μυκηναϊκής περιόδου, που χαρακτηρίστηκαν από τον Μαρινάτο ως «πριγκιπικοί» λόγω του πλούτου των κτερισμάτων τους .

Ο Θολωτός Τάφος 1 βρέθηκε συλημένος αλλά σε σχετικά καλή κατάσταση διατήρησης αφού μόνο το ανώτερο τμήμα της θόλου είχε καταπέσει. Είχε χρησιμοποιηθεί κατά τον 16ο και 15ο αιώνα π.Χ. ενώ στον δρόμο του τάφου εντοπίστηκαν ταφές των πρώιμων βυζαντινών χρόνων. Η θόλος του έχει διάμετρο περίπου 5,5 µ. και το στόμιό του φρασσόταν με λίθους. Στο εσωτερικό της θόλου βρέθηκε ανακομιδή ταφής, διακοσμημένα αγγεία, ένα χάλκινο τηγανόσχημο σκεύος με υπολείμματα διαβρωμένου αργυρού σκεύους και οστά ζώου εντός του, χρυσά και αργυρά κοσμήματα. Αποκαλύφθηκε επίσης ένας θησαυρός, που περιείχε μεταξύ άλλων ένα λυγισμένο χάλκινο ξίφος και ένα χάλκινο στέμμα, του τύπου που γνωρίζουμε από τα μεσαιωνικά χρόνια. Κοσμείται με χρυσό αστέρι και θεωρείται ως το παλαιότερο χάλκινο στέμμα της Ευρώπης.